غافل از اینکه فاطمه گمنام می خرد ( یادداشت سجاد حکیمی به مناسبت استقبال و تشییع صد شهید گمنام دفاع مقدس در استان فارس )

در شهر شور و غوغایی عجیب به پا شده است . همه مات و مبهوت مانده اند . همه از اتفاقی بزرگ سخن می گویند . اتفاقی بی سابقه . اصلا فکرش را هم نمی کردم شهر و استان ما روزی میزبان صد شهید گمنام دفاع مقدس باشد .
صد شهید . . . شاید اولین بار و آخرین بار باشد . وسعت این اتفاق به قدری بالاست که شنیدنش هرکس را چند دقیقه به فکر فرو می برد .

من هم وقتی خبر تشییع این شهدای عزیز را شنیدم چند دقیقه ای به فکر فرو رفتم . دنبال چیزی می گردم ، انگار گمشده ای دارم ، نمیدانم به چه چیز فکر کنم ، به گمنامی شان و اینکه نزد آسمانیان پرآوازه تر از زمینیان اند فکر کنم یا به تنهایی و غربتشان که سال های سال در اوج تنهایی و غربت زائری غیر از نسیم صحرا و مادرشان حضرت زهرا(س) نداشتند . . .

به این فکر کنم یا به چشم انتظاری مادر هایشان، یا به فرزندانی که هیچگاه آغوش پدر را حس نکردند یا به وسعت دیدشان و عظمت کارشان و من گمشده ی خویش را سه دهه قبل، در همین کوچه خیابان ها یافتم ، با لباس هایی ساده و قلب هایی پر از یکرنگی و مملو از نور خدا .

شاید هنوز خیلی هایمان نبودیم، نبودیم تا تا رشادت و مردانگی و ایستادگی هایشان را ببینیم، نبودیم تا عشق و دلدادگی شان را بچشیم، نبودیم تا به عمق ایمان و معرفت و یقینشان پی ببریم ، فقط برایمان گفته اند و شنیدن کی بود مانند دیدن . . .

نبودیم و ببینیم که سال ها پیش از به دنیا آمدنمان ، آن ها فدای من و تو شدند ، رفتند تا راهی بزرگ را باز کنند ، راه کربلا و راه کربلایی شدن را، هنوز مانده است تا تاریخ عظمت شهدای دفاع مقدس ما را کشف کند ، هنوز مانده تا تاریخ عظمت شهدای دفاع مقدس ما را کشف کند ، هنوز مانده تا وسعت و لطافت روح آن ها پی ببرد. امروز مدافعان حرم و فدائیان حضرت زینب کبری سلام الله علیها که خود فاتحان جاده ی ظهور و فدای مهدی زهرا(س)شده اند خود را شاگرد و مدیون شهدای دفاع مقدس ما می دانند و از آن ها الگو گرفته اند و راهشان را امتداد راه آن ها می دانند، و در این امتداد، رازی نهفته است .

همین روز ها قرار است به استقبالشان برویم، رفتنشان را نبودیم ، اما می خواهیم عود و اسفند را برای آمدنشان در شهر برپا کنیم . حالا آمدیه ایم تا به استقبالشان بیاییم و در این فضای معطر و ملکوتی تنفس کنیم و عطر ناب حضورشان را استشمام کنیم .

راستی ما به استقبال آن ها می رویم یا آن ها به استقبال ما می آیند . آنهایند که در ابتدای راه به استقبال ما آمده اند ، و منتظر اند تا راه را پیش برویم ، راهی که آنان رفتند و باز کردند و ادامه اش را به ما واگذار کردند تا مرد راه پیدا شود و آن را بپیماید .

آنان فدای ولیشان شدند و رفتند تا حرف رهبرشان زمین نماند ، این را می توان از وصیت و جملات تک تکشان فهمید . تنها حرفشان به ما این است که مبادا رهبرتان را تنها بگذارید ، تحقق پیروی از امام زمان در گرو پیروی از رهبرتان است . این بار که بیایی با تو حرف ها دارم ، منتظرم تا بیایی و زیر تابوتت را بگیرم و معطر شوم . میخواهم با تو عهدی ببندم و تا پای جان پای آن بایستم .

تا پای جان دلداده ی فرمان مولاییم
طوفان اگر آید چه باک ، ما مرد میدانیم

سجاد حکیمی

1394/10/22

باز بوی کربلا ( یادداشت سردار مینایی فر به مناسبت حضور صد شهید گمنام دفاع مقدس در فارس )

هوالبصیر
«امیر قافله صبر و بصیرت امام خامنه‌ای: کاری نکنید که بمانید، کاری کنید که بماند.
باز بوی کربلا می‌آید...
کبوتران خونین پیکر خمینی کبیر به وطن باز می‌گردند و چه زود نگذشت بلکه چه زود فراموش کردیم که سی و چند سال استخوان‌های عزیزترین جوانان این مرز و بوم که آماج تیر و گلوله و شنی تانک‌های دشمن بود... با هزاران برگ خاطره بار دیگر روح تازه‌ای بر کالبد جامعه‌ای که آماج همه نوع شبیه خون فرهنگی قرار گرفته می‌دهد و چه غافلند بی‌خبران که تفحص و کشف پیکر شهدا را تنها یافتن تکه استخوانی یا پلاکی که تسلای پدر و مادران سفر کرده آن‌ها باشد، نیست.
تفحص جنازه شهدا، تفحص سیره شهداست عین مقابله با جنگ نرم  است. هر اندازه دشمن تلاش می‌کند که نسل امروز ما نداند و نفهمند بر یاران خمینی کبیر و انقلابش چه گذشت. مظلومیتی که بر بلندای تاریخ کشور عزیز جمهوری اسلامی رقم خورد. کاروان شهدا می‌آید و عجیب است که چرا نباید فضای مه آلود حق و باطل را که برایمان ترسیم کرده‌اند تحت تأثیر قرار دهند. چرا نباید بیایند تا وجدان‌های بیدار بار دیگر تلنگری بخورند و بدانند این انقلاب با چه بهایی به جلو رفته و ان‌شاءالله خواهد رفت. 
امروز که در کیلومترها دورتر خون جوانان بصیرت و غیرتمند ایران اسلامی دوشادوش رزمندگان جهان اسلام به زمین می‌ریزد و شاید عده‌ای که شعار نه غزه نه لبنان سر می‌دادند نفهمیدند که این عین دفاع از کیان و مرزهای جمهوری اسلامی است. شاید مسئولینی که امروز تازه به بلوغ مدیریتی و سیاسی رسیده‌اند و در آن دوران پرمخاطره و آتش و خون مشغول گذراندن زندگی در روستاهایشان بودند یا در شهرها به بازی‌های بچه‌گانه‌شان دلخوش داشته‌اند و یا اگر نسی داشتند در سایه رفاه و امنیت و آسایشی که از وجود رزمندگان دلاور این مرز و بوم برایشان فراهم شده بود به درس و مشق و دانشگاه مشغول بوده‌اند، امروز فراموش کرده‌اند که این همه موفقیت و پست و منصف در سایه همین استخوان‌های بی مادر و پدرانی که از داغ یوسف‌هایشان گریستند و فرزندانشان را ندیده‌اند و وصیت آخرشان این بود اگر روزی خبری از فرزندانشان شد به یاد زینب(س) بر پیکر بی جان و دلبندشان بوسه مهر بگذارند و چقدر دلگیر است انتظار، انتظاری پس از چندین سال بسر آید و جنب و جوشی که در رگ‌های سرد زمستان ایجاد می‌کند و پویش مردمی و عزمی جانانه برای استقبال از سربازان واقعی امام(ره) برای ارج نهادن به این همه دین که بر گردن ما نه بلکه آیندگان این نظام دارند با الفاظی نه چندان عاقلانه عدم حضور آنان را تقاضا کنیم.
جای بسی تعجب است که دشمنان قسم خورده انقلاب تاکنون نتوانسته‌اند راز شهادت و تأثیر آن را دریابند. این چه فوق محرکه‌ای است که پس از این همه تحریم و فشار روانی و فعالیت سایت‌ها و ماهواره‌ها که به آن دلخوش می‌کنند، بلافاصله با استشمام رایحه حضور شاهدان بصیر در شهرها و کوی و برزن صحنه‌هایی بی‌بدیل به نمایش در می‌آید که همه کوردلان و دیوسیرتان را به تعجب وامی‌دارد. 
همان جوانانی که هزاران برنامه مبتذل برایشان تدارک دیده‌اند اولین کسانی هستند که بر تابوت یادگاران دفاع مقدس سر می‌سایند و دلنوشته می‌نویسند و ایران و ایرانی جماعت پاک سرشت و پاک طینتی هستند که تحت هیچ شرایطی در تاریخ سندی دال بر ناسپاسی ایرانیان به اسلام عزیز وجود ندارد حتی آنگاه که حاکمان جور از زیارت امامشان ممانعت کردند و شرایط دیدار مولایشان حسین‌بن علی(ع) قطع دستانشان اعلام می‌کردند.
تاریخ گواه می‌دهد که در مرز قصر شیرین توسط جلاد دستشانشان را قطع کردند و به زیارت می‌شتافتند و کم نیست از جان گذشتگی مادران و همسران و پدرانی که فرزند اول، دوم، سوم و چهارم خود را اهدا کردند و خود نیز به جبهه‌ها عازم می‌شدند. 
مردم شریف و شهید داده فارس در پیشواز از کاروان شهیدان بصیر و پرستوهای عاشق که بر فراز شانه‌های دلدادگان راه شهدا برای اعتلای هف خونرنگ آنان قسم خورده‌اند و گذشته از هر تحلیل و بهره‌برداری سیاسی و حزب و گروهی دوشادوش هم صحنه‌هایی را بیافرینند که تا سال‌ها یاد و خاطره آنان باقی بماند.  بشتابید و از صف مردم خود را جدا نکنید و استغفار کنید که دل خانواده شهدا را لرزاندید، برگردید و با نگاهی به عملکرد خود و آنچه توان دارید برای این حادثه ماندگار به کار ببندید.
شاعران متعهد بسرایید، نویسندگان محترم بنویسید و قلم بزنید، هنرمندان گرامی در رساندن پیام شهدا همچون گذشتگان خود سنگ تمام بگذارید؛ مردم در صحنه‌اند و ان‌شاءالله خواهید دید... پس مسئولین محترم ردای خادمی شهدا بر تن کنید تا برابر مؤاخذه آیندگان سر به زیر و شرمنده نباشید.

نماینده کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح 

مسئول سابق کنگره سرداران و 15000 شهید فارس
خادم‌الشهدا سرتیپ دوم پاسدار مجتبی‌ مینایی‌فرد»

مشاهده در : http://iqna.ir/fa/news/3466872